Erol Bekdemir / Sen Olsan

Sen Olsan

Dünya soyutlasa kendini
Bir sen kalsan çırıl çıplak
Bozulsa tabiatın düzeni
Tek mevsim sen olsan
Boş bir kağıda seni karalamak
Kimin haddi
Hangi rengi verebilirler sana
Hangi tual`e sığar gülüşün
Bir şiir olsan şuracıkta
İstifini bozmadan
Parçalayarak vücudumu
Parmak uçlarıma kadar aksan
Kimsenin görmediği
Damlalar düşse üzerine
Gözlerimin kıvrımından
Sonra bir çiçek olsan
Filizlensen toprağı yarıp
Adını sen koysam
Soyunsan bencilliğini
Gözlerin maviden daha mavi baksa
Soyunsan bencilliğini
Sencilliğime bir adım daha atsam
Seninle gök olsam
Sensiz yerçekimi
Çekilsem yer ile gök
Ve etrafımdaki
Şaşkın bakışlar arası
Sen hep ben olsan
Benim sen olduğum gibi

Erol Bekdemir