Erkan Güçavlı / Beklemek

Beklemek

I
Gözlerini yumuyorum…
Senin gözlerini…
Daha sevmiyor gibi bakıyorlar…

Gözlerin
Badem iriliğinde
Gözlerin
Ferahlığım,
Kavgam
Türkümdür, gözlerin

Aklımda bir uçurum gibi;
her öpüşün
ıslak dokunuşun
Uçurumun tam ucunda
kırıp dizlerimi
Dilenesim tutuyor:
“yalnızlığın şu azabını al”

Gözlerinde ah bu keder
Ne erkeklik onurum
Ne beylik tavırlarım…
Hepsi hepsi çaresiz şu en mahcup dakika…

Gözlerinde;
kadınlığın
işven
sevdan…
hepsi
hepsi anımsanamayan bir düş gibi…
üstelik korkuyorum ya sevmiyorsa artık gözlerin…
gözlerin
gözlerin…

Başka çare yok!
Yumuyorum içimde
senin gözlerini…

II
Önümüz sıra uzanan yollar
Ter
Yorgunluk
Sancı
Ve hasret dolu…

Ve seninle ben
çekiyoruz bunca ayrı uçlarda
sancının en kutsalını…

Susturup
Eğiliyorsun aklımı alan kokunla
Kulaklarımda sesin
Ve nemi nefesinin
Diyorsun:
“anlamak çözmeye yetmez”

Hani
ardın sıra kahrolacağım
Bağır çağır “gitme” demelerim tutacak
Bin kez
Milyon kez kırıp dizlerim üzerinde sana uzanacağım, hani
Fakat
Gözlerin geliyor aklıma
Artık sevmiyor gibiler!

Başka çare yok!
Yumuyorum içimde
senin gözlerini…

III

Gözlerin
ve sesin
Merhemi, gurur yanıklarımın…
Farkındasın…

Hatırlıyorum
Oradaydık
O öpüşte
O dokunuşta
O sihirde

Rüya gibi
Fakat
Gerçek…

IV
Gel gör ki kadınım
Ciğerim
Hasretim
Açlığım,
Çanlar çalıyor beynimin kıvrımlarında
Hınzır gürültüler arasında çıkarıyorum kadife sesini
“anlamak çözmeye yetmez! ”

Yumup içimde
senin gözlerini
bekliyorum eli kolu bağlı

Başka çare yok!
bekliyorum
bekliyorum
sen eğilip,
tutacak mısın yine ellerimi?


09.07.2008, Ankara
Erkan GÜÇAVLI

Erkan Güçavlı