Ramazan Kılıç / ALLAHA Yalvaran KULDAN Utandım

ALLAHA Yalvaran KULDAN Utandım

Gönül hep aşkına yapışıp gezdim
Keder çile ile kapışıp bezdim
Ezdim mutluluğu bilmeden ezdim
Dalda gülümseyen gülden utandım

Bir türlü dönmüyor olmuyor şansın
İstersen bu gönül her zaman yansın
Yansın yansın ama nihayet cansın
Koşupta geçtiğim yıldan utandım

Var vara taşıdı aza bir şey yok
Aşkların kalbine sanki girmiş ok
Sevilenmi bitti sevenlermi tok
Sazda feryad eden telden utandım

Kader kara değil zaman boyanmış
Engeller koymuşlar mecnunlar yanmış
Seven sevdiğini kendinden sanmış
Hep kolayı bulduk zordan utandım

İnsanlar insanın yüzüne bakmaz
Sende varsa eğer olur bal pekmez
İki satır ile anlamaz yetmez
Allaha yalvaran kuldan utandım
Bu kul kadar neden yalvaramadım
istanbul 2009

Ramazan Kılıç